αζωτολόγα φυτά

Τα φυτά που εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο. Ανήκουν όλα στην τάξη χεδρωπά ή λεγκουμινώδη. Χρησιμοποιούνται από τους γεωργούς για τη βελτίωση της γονιμότητας των καλλιεργούμενων εδαφών, με τη μέθοδο της χλωρής λίπανσης. Από πολύ παλιά ο άνθρωπος γνώριζε την ικανότητά τους να εμπλουτίζουν το έδαφος με χρήσιμα στοιχεία. Δεν γνώριζε όμως τι ήταν αυτό που ακριβώς προσέφεραν τα φυτά αυτά στο έδαφος. Σήμερα γνωρίζουμε ότι προσφέρουν αζωτούχες ενώσεις, τις οποίες προμηθεύονται από βακτήρια τα οποία συμβιώνουν στις ρίζες τους, μέσα σε ειδικούς σχηματισμούς που λέγονται φυμάτια. Τα φυμάτια αυτά ποικίλλουν σε μέγεθος από φυτό σε φυτό. Στο τριφύλλι και στη μηδική είναι λίγο μεγαλύτερα από το σινάπι. Στη σόγια έχουν μέγεθος μπιζελιού και σε ένα είδος φασολιού φτάνουν το μέγεθος του αβγού της κότας. Τα βακτήρια που ζουν στα φυμάτια αυτά έχουν την ικανότητα να δεσμεύουν μοριακό άζωτο από την ατμόσφαιρα, πράγμα που δεν μπορεί να κάνει κανένα ανώτερο φυτό. Με το άζωτο αυτό συνθέτουν τις απαραίτητες αζωτούχες ενώσεις για την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό τους. Μεγάλο ποσοστό από αυτές τις αζωτούχες ενώσεις περνά από τις ρίζες στα ανώτερα φυτά, τα οποία, με τη σειρά τους, δίνουν ως αντάλλαγμα στα βακτήρια την ενέργεια για τη δέσμευση και σύνθεση νέων αζωτούχων ενώσεων. Η ποσότητα του αζώτου, που μπορεί να δεσμευτεί σε μια καλλιεργητική περίοδο με τον τρόπο που αναφέρθηκε προηγουμένως, εξαρτάται από το φυτό και την εποχή. Μια καλλιέργεια μηδικής ή τριφυλλιού μπορεί να δώσει περίπου 10 κιλά αζώτου σε κάθε στρέμμα. Τα α.φ. λέγονται και βελτιωτικά γιατί βελτιώνουν τις καλλιέργειες. Η κουκιά είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα αζωτολόγα φυτά. Η κασσία, δέντρο των τροπικών χωρών, είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα αζωτολόγα φυτά. Καρποί χαρουπιάς, γνωστού αζωτολόγου φυτού. Καρποί φασολιάς σε μεγέθυνση. Οι φασολιές είναι από τα πλέον διαδεδομένα αζωτολόγα φυτά.